We blijven reizen, ook al is het bij momenten echt uit onze (mijn) comfortzone. Het heeft vooral te maken met het blijven oefenen in het loslaten van zekerheden, het leren flexibel omgaan met alles wat zich aandient en het durven vertrouwen op wat we voelen. Bij momenten is dat spannend en vraag ik me af waarom we daar toch blijven voor kiezen. Zo reden we ons vorige week zo goed als bijna vast op een helling met onze mobilhome van 7m. Rechts alleen maar rotsen en links vooral afgrond. Wie mij kent kan zich de arousel in mijn lijf en in de mobilhome voorstellen...
Maar toch roept ons iets. De ongerepte natuur, het andere ritme dat ons toelaat veel te mediteren en onze practices te doen (heerlijk!), het kiezen voor wat er echt toe doet (elkaar dus), de onverwachte ontmoetingen, de nood om onze jongste uit de overprikkelende samenleving te halen, ...
De diepe lagen die aangeraakt worden in ons nemen we er dan (meestal graag) bij. Het gaat over het durven voelen van veel: angst, frustratie, verdriet, onmacht, doelloosheid... Het (mild) opmerken van patronen die diep ingesleten zitten in ons systeem, zoals het idee dat we collectief hebben over het leven en wat we professioneel moeten bereiken. Maar het gaat ook over het zoeken naar ander vormen van leven en samenleven en over het beleven van intense en mooie momenten.
De streek waar we tot nu toe grotendeels verbleven hier in Portugal liet ons al een iets andere manier van leven zien. Veel (Nederlandse) mensen voelen zich precies aangetrokken tot Portugal. Hier ontstaan dus internationale communities die functioneren vanuit een soort uitwisselingsvisie. Mensen leven heel sober, back to basics en wisselen dus oa hun talenten uit. Nog niet helemaal vanuit een 'samen structuur', eerder elk op zich en elkaar dan ontmoetend. Dat maakt dat je ook wel wat armoede ziet en mensen die erg zoekend zijn naar hun plek en misschien zelfs een beetje aan de rand van de maatschappij leven.
We kwamen naar deze streek omdat Marieke hier al een tijd verblijft met haar haar man Hans en hun 5 jarig dochtertje Yara. Marieke en ikzelf hebben in een ver verleden samen gestudeerd, zij muziek- en ikzelf dramatherapie. Ondertussen is ze op hoog niveau bezig met acrobatiek. Zij niet alleen, ook Hans en Yara. Zalig om te zien en vooral ook om te ervaren. Want dat is wat we gedaan hebben, ze leerden ons allerlei acrobatische trucjes aan om als gezin te doen. In overgave gaan dus, elkaar dragen en in evenwicht houden. Heerlijk!!!! En al zeker omdat ik ontdekte dat mijn overtuiging niet klopte, ik kan het namelijk wel ;)
En jij ook... Daar wou ik toe komen. Nu is echt het moment om je beperkende overtuigingen overboord te gooien. Overtuigingen en belemmerende gedachten waardoor je niet op je plek gaat staan en je volle potentieel niet helemaal naar buiten brengt. Zoals: dat je niet goed genoeg bent, dat je pas mag genieten als je voldoende gewerkt hebt, dat je in de pas te lopen hebt, dat je nooit veel geld zal hebben, dat je te oud bent, dat het voor jou niet weggelegd is, ...
Ze mogen losgelaten worden. Ze mogen oplossen... (Dat woord heeft zo'n mooie energie - oplossen... uit de vorm halen zoals ze nu zijn om andere vormen aan te nemen). De zelftwijfel, het minderwaardig voelen, het niet volgen van je hart want 'men' vindt dat niet realistisch, de angst voor tekort, de behoefte aan zekerheid, ...
Het hele universum is er op gericht om ons ten volle te laten stralen en het zal dat het komende jaar alleen maar meer doen: ons uitnodigen om in onze waarde te gaan staan. Te durven zijn wie we zijn. In de stroom van het leven te gaan staan, vanuit ons hart. En los te laten wat ons niet meer dient.
Door die shift te maken komt het van zelf naar ons toe. Want het is er al: de overvloed, de voedende relaties, de natuurlijke manier van leven, de liefde in alles wat is, het succesvol zijn, de stroom en bloei in je leven ... Het enige wat we werkelijk te doen hebben is ons te openen zodat we het kunnen ontvangen, kunnen voelen.
En dat op zich is een heel boeiend proces. Enjoy, ook als het buiten je comfortzone is ;)
Comments