Het is anderhalf jaar geleden dat we voor de tweede keer in Australië waren. De meest zotte beslissing die we ooit namen. De aanleiding voor deze onverwachte reis was het boek 'The long way home', het vervolg op het boek (en de film) 'The horse boy', waarin een gezin op zoek gaat naar healing voor hun zwaar autistische zoon van drie jaar. De jongen heeft een enorme klik met paarden en het gezin gaat naar een sjamaan in Mongolië. Na de healing daar krijgen ze te horen dat het belangrijk is om de vier daaropvolgende jaren telkens een tijd bij een sjamaan of healer door te brengen. In het tweede boek gaat het over die ontmoetingen.
Het is een boek dat me tijdens onze wereldreis in 2019 door een aantal mensen werd aangeraden, maar 'for some reason' had ik het toen niet gelezen. Op sterk aandringen van een goede vriendin las ik het boek in het voorjaar van 2022. En toen het in het boek op een bepaald moment over Australië ging, gebeurde er iets in mijn lijf. Ik heb dat af en toe, dan komt er een niet te negeren lijfelijke reactie.
Tijdens ons eerste verblijf in Australië was het net in het gebied dat me het meeste angst inboezemde (krokodillen, slangen, dodelijke spinnen, haaien,...) dat zowel Alexander als ikzelf een enorme aantrekking voelden. We wilden daar, in the Northern Territories, eigenlijk de 'outback' in. Helaas lukte het niet met de camper, want je moet er off road voor en dat dekte de verzekering niet. We voelden allebei ontgoocheling en tegelijk het verlangen er op een dag terug naar toe te gaan. Zelf konden we niet verklaren waarom die aantrekking zo groot was. Tot ik het boek las dus... De jongen krijgt een healing van Mooks, een medicine-man afkomstig uit de Northern Territories.
Terug naar de niet te negeren lijfelijke reactie. Alexander was er aanvankelijk niet zo blij mee, weer zo'n dure reis maken.... Na lang praten stemde hij in op voorwaarde dat we zeker waren dat we Mooks konden ontmoeten. Fair enough... Moeilijk kon dat niet zijn, want we hadden een emailadres in het boek gevonden.
Helaas... Werkelijk alle pogingen die we deden om in contact te komen met Mooks draaiden op niets uit. Het e-mailadres bleek van iemand te zijn die er niet meer werkte, het telefoonnummer dat we te pakken kregen bracht ons bij een vrouw die bij hoog en laag beweerde dat ze nog nooit van Mooks had gehoord. Het bezoekerscentrum waar Mooks mogelijks werkte mocht omwille van privacyredenen niet zeggen wie er wel of niet werkte,.... Daarenboven waren de vliegtickets, met dank aan corona, sterk gestegen in prijs. Allemaal redenen dus om het niet te doen.
Meerdere keren beslisten we met ons verstand dat we het niet moesten doen, maar dan kwam er een golf verdriet in mijn lijf. Op het moment dat we het reisbureau uitsluitsel moesten geven (we gingen het niet doen), stuurde Tekani uit Nieuw-Zeeland ons een filmpje via Facebook. Tekani is een Maori elder die we ook in 2019 mochten ontmoeten. Een heel bijzondere man, die ondertussen is overgegaan. Hoewel Tekani niet op de hoogte was van waar wij mee bezig waren stuurde hij om 01.00 's nachts (Nieuw-Zeeland tijd), een filmpje naar ons 'omdat hij het gevoel had dat hij dat moest doen'. Het was een filmpje waarbij een vrouw die al meer dan 10 jaar verlamd was, een healing kreeg van een Aboriginal healer en terug kon lopen. Tranen rolden over onze wangen... Dit was het signaal... We moesten het risico nemen, bereid zijn ons over te geven aan het 'niet weten'...
Bij aankomst in Cairns reden we meteen naar het bezoekerscentrum in Mossman Gorge. Enorm spannend was het. Zou hij er zijn, zou hij er nog werken, zou hij bereid zijn om ons te zien, zou hij ook iets kunnen doen voor Myrthe?... De regio was prachtig, het bezoekerscentrum indrukwekkend. Er werden begeleide wandelingen gedaan in het regenwoud, onder andere door Mooks volgens de folder. Dus ✔️, hij werkte er nog!
Myrthe keek haar ogen uit om dan, net voor we de vrouw aan de kassa gingen aanspreken, in een fractie van een seconde tegen de grond te gaan: een aanval, een vrij heftige zelfs. Iedereen onder de indruk. Toen ze er uitkwam, begon ze rond te lopen in cirkels, voor ons een vertrouwd beeld. Soms praat ze dan, niet altijd. Toen dus wel: 'De zon zegt tegen mij dat als ik opkom dan...'. Meer zei ze niet meer.
Het voorval zorgde voor de aanknoping. Nakita (zo heette de vrouw achter de kassa) luisterde naar ons verhaal. Ze was enorm aangedaan door wat er net voor haar ogen was gebeurd. Ze stelde ons meteen gerust: Mooks werkte er nog en hij was een krachtig medicijnman. Ze mocht alleen niet zeggen wanneer hij aanwezig zou zijn en of hij de gids zou zijn van de wandeling die we wilden boeken voor de dag erop. Op goed geluk dan maar?
Ze aarzelde, nog steeds onder de indruk van Myrthe. Of we toch even konden wachten, vroeg ze ons. Na een tijdje kwam ze terug en fluisterde ons toe dat we de wandeling moesten boeken voor donderdag ipv op zondag. Dan zou hij erbij zijn. Ofwel als chauffeur, ofwel als gids. We boekten, betaalden en waren al blij dat er een vooruitzicht was.
En toen opende Nakita zich, ze vertelde dat ze zelf drie dochters had. Eentje in de leeftijd van Myrthe. Ze begreep hoe belangrijk dit was voor ons. Ze zou Mooks bellen en hem vragen ons direct op te bellen. We moesten zo snel mogelijk een Australisch nummer hebben, zei ze. Dat was geen probleem, als ervaren wereldreizigers hadden we dat al gekocht op de luchthaven, alleen hadden we het nog niet geactiveerd. "Dan ga ik dat activeren voor jullie, ik schrijf jullie nummer op en ik vraag Mooks om jullie op te bellen. Dan kan alles sneller gaan."
Waw... Wat een hulp.
Ongelooflijk dankbaar reden we met onze minivan terug naar de camping. Het was hoogseizoen en we hadden heel veel moeite moeten doen om nog een camper te bemachtigen. Veel keus was er niet, enkel nog een mini exemplaartje, maar we namen het er graag bij.
Het werden 4 lange en spannende dagen want er kwam maar geen telefoontje van Mooks. Allerlei verhalen gingen door ons heen: hij ziet het niet zitten, hij kan ons niet helpen,... Zoveel emoties werden gevoeld: angst, teleurstelling, hoop, vertrouwen,... We werden maar niet opgebeld. Tot de ochtend van de wandeling. Het was amper 7.00u.
"Apologise, I was out camping for 5 days. I just got your message from Nakita. I am looking forward to meeting you today on the walk. I will be your busdriver."
Ik hoef wellicht de euforie niet te beschrijven die we ervaarden toen we de prachtige kustroute terugreden naar het bezoekerscentrum.
Het klikte meteen tussen Myrthe en Mooks. We deden de wandeling, maar onze gedachten waren vooral bij de chauffeur. Wat zou er gebeuren? Hij vroeg ons of we hem die avond konden ontmoeten op een parking tussen het bezoekerscentrum en onze camping. Zeker weten dat we dat konden! Bij het afscheid sprak hij tot Myrthe: "See you this evening, mooksie". Mooksie betekent vriend, vertelde hij ons later.
Mooks behandelde Myrthe meerdere keren. Enerzijds met zijn handen, anderzijds met planten uit de jungle die hij het eerste weekend na onze ontmoeting zelf ging zoeken in de 'outback'. We bleven drie weken in de omgeving van Cairns en Port Douglas. Zonder teveel in detail te gaan haalde hij heel wat 'sticky stuff' uit haar hoofd die haar belemmerde in haar ontwikkeling.
Daarnaast bracht hij ons ook in contact met Samantha, een krachtige medicijnvrouw, ook uit de Northern Territories. Ook zij werkte intensief met Myrthe en gidste ons door de onzichtbare wereld, een wereld die wel degelijk impact heeft op haar. Sterker nog, een wereld die haar ook vaak aanvalt. Dat bij Myrthe meer kanalen en zintuigen open staan dan bij ons was al duidelijk, maar dat het deze impact had, dat hadden we nog niet helemaal door.
Dat het nog even zou duren, zei Mooks toen we bijna vier weken later afscheid van hem namen. Maar dat ze er steeds beter mee overweg zou kunnen, voegde hij eraan toe. Hij gaf haar ook nog de naam van zijn grootmoeder, de vrouw die hem haar Ngangkari wisdom en zijn helende handen gaf: 'Star above the ocean'.
Dat deed hij niet zomaar, vertelde hij ons. Hij wil Myrthe over maximum twee jaar terug zien, zodat hij zijn medicijn aan haar kan geven en haar kan trainen. Dan zal hij ons meenemen, de northern territories in, naar zijn terrein. De plek waar hij woont en werkt. We werden er helemaal stil, ontroerd en ongelooflijk dankbaar van...
Wat een geschenken brengt het leven ons toch als we beslissen om ons lijf en hart te volgen. Als we ondanks tegenkrachten toch beslissen te doen wat we voelen dat we te doen hebben.
Het vergt wel wat om die keuzes te maken, want ook wij kunnen de middelen niet zomaar van de boom plukken. Het vergt vertrouwen, overgave en duidelijke focus. En telkens opnieuw bracht het ons overvloed: in ontmoetingen, in de financiële mogelijkheid om het te doen. Het vraagt in wezen niets anders dan denken in mogelijkheden in plaats van te blijven kijken naar wat niet haalbaar is. Het vraagt om steeds opnieuw te focussen op het verlangen.
Ons verlangen is om jullie hiermee te inspireren. Om je ook te laten proeven van hoe het leven voelt als je jouw hart volgt, inplugt in de stroom van overvloed in plaats van de stroom van angst, zekerheid en onmogelijkheid.
Ons verlangen is ook om veel mensen te verbinden vanuit deze energie.
Bij iedere workshop of training die we afronden horen we van deelnemers dat ze de energie van de groep zullen missen, zelfs bij online meetings. Ook mensen die aanvankelijk wat achterdochtig staan tegenover dergelijke online momenten geven aan dat ze deze waardevol vinden.
Omdat we een netwerk willen creëren dat mensen optilt en krachtiger maakt, een platform voor wat we zo graag willen delen en waar uitwisseling mogelijk is...
starten we op 16 april met de Circle for Brave Hearts!
Een online cirkel waarin we dagelijks audio-inspiratie/training geven en onze kennis en ervaring met je delen op vlak van moedig zijn, tegen de stroom ingaan, ten volle leven vanuit het hart, authentiek ondernemen, ... We gaan jullie concrete tools en practices aanreiken die ons hierin enorm hebben geholpen. En voor alle ondernemers (wat we in feite allemaal zijn want het leven is een echte onderneming): jullie krijgen zicht op hoe wij ondernemen en wat daarin de dynamieken zijn die we hierbij inzetten. We helpen jullie om blokkades te transformeren zodat het helemaal mag stromen in lijn met wie jij bent. En natuurlijk hebben we het ook over de energie van geld, over het belang van forgiveness, over authentieke marketing, story telling, de helende werking van muziek,...
Met de Circle for Brave Hearts gaan we een veld van overvloed creëren. Het is de energie van overvloed en de energie van mogelijkheden die zo upliftend is, die de moed geeft om radicaal voor je hart te kiezen, voor je verlangens. Het is ook het omringd zijn door mensen die je zien, in je geloven en je helpen uit het verhaal te stappen waarin je vastzit wat zo waardevol is.
Voor slechts €97 ben je een maand lang deel van deze cirkel. Wil je daarna nog een maand blijven, dan kan je het lidmaatschap verlengen. Alles is mogelijk.
Wij vinden het heerlijk om een platform te hebben om dagelijks te kunnen delen en zo onze bijdrage te leveren aan andere manieren van leven én ondernemen. Ik noem het vrouwelijker leven en ondernemen. Hoe het ook genoemd wordt de essentie is dit:
In je hart aanwezig zijn, genieten van alles wat is, de kracht van humor, flirten met jezelf en je missie, niet lineair op je doel afgaan maar spiraalsgewijs afgestemd blijven,...
Het is niet alleen een platform, wij gaan jullie ook tools en practices geven om zelf te shiften, we
De circle for Brave Hearts is voor jou als je er echt naar verlangt
💛 Vanuit je volle potentieel te leven en ondernemen
💛 Angst als bondgenoot te nemen om aan de andere kant je kracht te ontmoeten
💛 Jezelf ten volle te omarmen en ownership te nemen over je leven
💛 Deel uit te maken van een online tribe waar je niet alleen gesteund wordt, maar waar je ook kan samenwerken en nog zoveel meer
💛 op dagelijkse basis onze inspiratie te ontvangen en in onze energie te vertoeven
En dat is nog niet alles. Als je inschrijft voor 10 april kan je al starten met de gratis online trainingen 'Soulwhisperings' en 'Rise & Shine'. Hoe klinkt dat? Wij zin klaar om veel te geven...
Liefs Myrthe, Maure, Alexander & Liese
P.S: Over 'Star above the ocean', is dat niet een fantastische naam? Ster als symbool voor het licht, voor het universum. En the ocean met alle wijsheid van water: flow, diepte, reflectie, healing, verbinding,.... En dan alle ruimte daar tussenin. Prachtig....
P.P.S.: Of we terug naar Australië gaan? We are in full preparation ;)